من تنهام ودلم برات تنگ شده

هر گاه که به سراغم می آیی

حس دوست داشتنت تازه می گردد

تنها کَسم بودن برای رها شدن زنده می گردد

گاهی از نبودنهایت می ترسم

می ترسم مبادا این ذهن خسته و کهنه فراموشت کند

و بی کس شوم من

تنها بمانم

و اما

هر گاه که باز می گردی

می فهمم این خیال باطل است

فراموش شدنت هرگز اتفاق نخواهد افتاد

و هرگز تنها نخواهم ماند

خودت را جای من بگذار دلت بد جور می گیرد.
تمام خاطراتم را کسی با زور می گیرد
همه گفتند عاشق شد ، همه گفتند خوشبخت است
و من هرگز نفهمیدم که چشم شور می گیرد
کلاف سرنوشت من به دستان تو وا می شد .
... ولی بی تو دلم از نقطه های کور می گیرد
مرا در کاخ های بی طلوع خود رها کردی
ببین خوشبختی از چشم قشنگت نور می گیرد
ببین بر گرد این بار و خودت را جای من بگذار
بدون چشم های تو دلم بد جور می گیرد

عشق یعنی خاطرات بی غبار، دفتری از شعر و از عطر بهار ،

عشق یعنی یک تمنا یک نیاز ، زمزمه از عاشقی با سوز و ساز

عشق یعنی چشم خیس مست او ، زیر باران دست تو در دست او .

آن نازنین کجاست که یادم نمیکند,

صد غم به سینه دارم و شادم نمیکند

یک لحظه آنکه بی من هرگز نمی نشست

امروز به یاد کیست که یادم نمیکند

 تورا دوست می دارم ،نمی دانم چرا،

شاید این طبیعت ساده و بی آلایش من،

حد ومرزی برای دوست داشتن نمی شناسد،

ولی سخت در این مکتوب فرونشسته ام،

چه کسی مرا دوست می دارد؟

ای فرشته نازل شده بر چشمانم،

ای شقایق زندگی ام،

ای تنها ستاره آسمان قلبم،

ای زیباترین زیباییهای محبت،

ای بهانه خواب شبهایم،

ای تنها نیاز زنده بودنم،

ای آغاز روز بودنم،

ای نیمه پنهان من،

و تو ای معشوقه من،

تورا با تمام وجود،

                       دوست دارم  و

                                                      می پرستم                  

  دلـــــم براے تــو کــه نه,


ولـ ــے َبرای روزهــا ی باهمـــ بودنمـان تَنـگـــ شده


براے تــو که نه ،


ولے برای "مواظِـ ـب خودت باش" شنیدن تَنـگــ شده


براے تـــو که نه ،


ولے برای نگاهـ ـے که تا پیچ سَرکوچه تعقیبم میکرد تَنـگــ شده


براے تـــو که نه ،


ولے برای دلے که نگرانم میشد تَنـگــ شده


راستش ! براے اینها که نه . . . .


برای خودت .....دلَم خیــلے تَنـگــ شده